Op dinsdag 19 februari om 20u. in Den Bengel, Grote Markt, Antwerpen:
Multimedia-voordracht door Guy Van Looy
Evil (Is Goin’ On) was de eerste en één van de vele goede songs die Willie Dixon voor Howlin’ Wolf schreef in een wat ongebruikelijke stemzetting. Het resultaat was een vraag en antwoordpatroon tussen de zanger en hemzelf, een truuk die Wolf bij Charley Patton had opgemerkt. De song was een waarschuwing over ontrouw thuis, iets dat Wolf obsessief bezig hield. Wolf’s samenwerking met Willie Dixon was dikwijls prikkelbaar, maar de opnamen die ze samen creëerden werden klassieke bluessongs. Deze song werd in november 1968 opgenomen in de Chess Studio’s van Chicago. Howlin’ Wolf verbleef toen veertien jaar in the Windy City en scoorde de ene hit na de andere. Zijn populariteit in de clubs en de jukes van het Zuiden was ongeëvenaard, zelfs door Muddy Waters. ‘Het zijn twee verschillende soorten blues en twee soorten van geluid’ zei bluesgitarist Eddie C. Campbell daarover. Howlin’ Wolf zijn songs hebben een upbeat, zijn uitdagend, bij momenten agressief maar hij had een swingende band die het zwarte publiek tot dansen aanzette. Die upbeat had hij uit de Delta opgepikt van de Mississippi Sheiks, een stringband die bijzonder populair was in de jaren dertig en voor Howlin’ Wolf modern klonk. Ook Blind Lemon Jefferson en Leroy Carr waren muzikale voorbeelden voor de toen negentienjarige Howlin’ Wolf. Het ruige klimaat van het Zuiden, de raciale ongemakken en discriminatie in de Delta lagen nu vijfenveertig jaar achter hem. Zijn grote maturiteit weergalmde in zijn songs die in Chicago de clubs op hun grondvesten deden daveren. Zijn levensverhaal én zijn teksten zijn aangrijpend. Vanavond bent u opnieuw getuige van één van de grootste iconen van de moderne Chicagoblues!