Op dinsdag 18 juni om 20u. in Den Bengel, Grote Markt, Antwerpen:
multimedia-voordracht door Ronny Schoenmaeckers
Een veel voorkomende discussie in de AJC gaat over een vergelijking van deze beide orkesten (en dus ook van hun leiders). Welke big band was nu de “beste”? Welke moeten wij als jazzfanaten verkiezen? Het is in feite een idiote discussie. Wij houden allemaal van steak friet (Basie), maar elke dag steak friet? Nee, bedankt. Soms neigen wij naar een iets meer “gesofisticeerd” gerecht (Ellington). Maar alle dagen gerookte zalm, met daarnaast eventueel enige foie gras? Ook niet te doen. Afwisseling moet er zijn. Vandaar de idee om gedurende enkele AJC-avonden de verschillen (en overeenkomsten) tussen beide orkesten proberen te onderkennen, hun betekenis voor het jazz-beleven en waarom wij op sommige dagen Basie prefereren boven Ellington (of omgekeerd). De eerlijkheid gebiedt ons om direct toe te geven – en hiermee vertel ik niks nieuws – dat deze presentator een voorliefde heeft voor Count Basie. De reden is omdat deze met zijn muziek – althans volgens diezelfde presentator – dichter aanleunt bij de “échte” jazz. Daar tegenover staat wel dat de (geniale) Ellington de auteur is van bv. My People. Kortom, ook deze presentator zou zich ongelukkig voelen op dat godvergeten eiland met enkel de Decca opnames van het Count Basie Orchestra, zonder ook te kunnen luisteren naar het geweldige 70th Birthday Concert album van Ellington. De bedoeling van de reeks DUKE & COUNT (het aantal afleveringen is vooralsnog onbekend) is om, op basis van een uitgebreide selectie van albums (niet alle albums, dat is onmogelijk) U toe te laten om een eigen mening te vormen waarom U bijwijlen het ene orkest verkiest boven het andere en om zo op een objectieve manier in te schatten wat de waarde en betekenis is van beide orkesten voor de jazzwereld.