Portraits in Blues 107: HOWLIN’ WOLF, deel 7: “You can’t put me out”.

Multimedia voordracht op dinsdag 14 juni om 20u. op de tweede verdieping van Den Bengel, Grote Markt, Antwerpen.

Presentatie: Guy Van Looy.

Howlin’ Wolf was begin jaren vijftig zeer populair toen hij live uitzond van Radio KWEM in West Memphis. De mensen konden hem op de radio horen in Mississippi, Arkansas, Little Rock, Franklin en Marianna. Graanstokers zorgden ervoor dat hij hier of daar bij hen in een schuur kon optreden. In Memphis, ‘over de brug’ sprak je de taal van de blues en de 8ste straat was dé plaats van goktenten, ruige bars en tippelaarsters. De jonge Howlin’ Wolf had de blues vanuit Mississippi meegebracht en trad onder andere op in The Little Brown Jug, The Bebop Hall, Miss Annie’s en The Dinette Lounge, duistere kroegen waar het stof opsteeg uit de planken vloeren. Begin jaren vijftig vormde Howlin’ Wolf zijn meest dynamische bluesband met Willie Johnson en Pat Hare als uitstekende gitaristen. In 1954, bij Wolf zijn aankomst in Chicago, veroverde hij het publiek in de clubs van de oude bluesstad en gaf aan zijn ruige bluesstijl nog meer dynamiek. Zijn grote achterdocht over menselijke relaties en zijn krachtige statements over de impact van geld, deden hem onsterfelijke songs schrijven, zoals Long Green Stuff of Evil bijvoorbeeld. Howlin’ Wolf werd een goudader voor Chess Records in Chicago en zijn wantrouwen voor bassist en tekstschrijver Willie Dixon waren gekend. In de bluesclubs danste hij op de podia zoals een sjamaan, bezweerde zijn publiek én zong de sterren uit de hemel. Laat u vanavond opnieuw betoveren door de legendarische Chester Burnett, alias Howlin’ Wolf!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *